عده ای به نام حمایت از ملیت ایرانی و نژاد ایرانی بزرگترین توهین ها را به ملت ایران می‏کنند:
گاهی می‏گویند: ملت ایران با کمال جدیت می‏خواست از حکومت و رژیم و آیین خودش دفاع کند ولی با آنهمه شوکت و قدرت و جمعیت صد و چهل‏ میلیونی و وسعت سرزمین در مقابل یک عده پنجاه شصت هزار نفری عرب‏ شکست خورد. اگر راست است پس چه ننگ بزرگی!
گاهی می‏گویند: ایرانیان از ترس ، کیش و عقیده و ایمان خویش را عوض‏ کردند. واقعا اگر چنین باشد ایرانیان از پست ترین ملل جهانند، ملتی که‏ نتواند عقیده قلبی خود را در مقابل یک قوم فاتح حفظ کند، شایسته نام‏ انسانیت نیست.
گاهی می‏گویند: ایرانیان چهارده قرن است که زیر یوغ عرب هستند یعنی‏ با آنکه سیادت نظامی عرب یکصد سال بیشتر طول نکشید، هنوز پشت‏ ایرانیان از ضربتی که در چهارده قرن پیش خورده راست نشده است.
زهی ضعف و ناتوانی و بی لیاقتی و بی عرضگی، ملت های نیمه وحشی افریقا پس از قرن ها استعمار همه جانبه اروپایی زنجیرها را یکی پس از دیگری‏ پاره می‏کنند و خود را آزاد می‏نمایند، اما ملتی متمدن دارای سابقه فرهنگی‏ کهن از قومی بیابانی شکست می‏خورد و طولی نمی کشد که قوم فاتح نیروی خود را از دست میدهد، اما این ملت شکست خورده هنوز از خاطره شکست چهارده‏ قرن پیش وحشت دارد، روز به روز بیشتر فکر و آداب و رسوم و زبان قوم‏ فاتح را علیرغم میل باطنی خود وارد زندگی خود می‏کند.
گاهی می‏گویند ایرانیان از آن جهت شیعه شدند که در زیر پرده تشیع‏ معتقدات و آداب کهن خویش را حفظ کنند، در همه این مدت طولانی از روی‏ نفاق و دورویی اظهار اسلام کردند و همه ادعاهای مسلمانی شان که تاریخشان‏ را پر کرده است و از هر قوم دیگر بیشتر بوده است دروغ محض است، چهارده قرن است که دروغ می‏گویند و دروغ می‏نویسند و دروغ تظاهر می‏کنند.
زهی بی شرافتی و نامردمی!
گاهی می‏گویند ریشه این همه گرایشها ، فداکاریها ، درک یک سلسله حقایق‏ و معارف و سنخیت اسلام و تشیع با روح ایرانی نبوده است، بلکه فقط یک‏ پیوند زناشویی بوده است ، این ملت فقط به خاطر یک پیوند زناشویی مسیر زندگی و فرهنگ خویشرا تغییر داد.
زهی بی اصالتی و بی ریشگی.
گاهی می‏گویند ایرانی مایل بود از حکومت و آیین آن روز خویش دفاع کند و حمایت نماید، اما نکرد، ترجیح داد خود را کنار کشد و تماشاچی باشد.
زهی پستی و نامردمی.
طبق اظهارات این بیخردان، ملت ایران پست ترین و منحط ترین ملل جهان‏ است، زیرا ایرانی از ترس ، خط قدیم خود را رها کرد و خط عربی را به‏ کار برد، از ترس به زبان عربی بیش از زبان فارسی اهمیت داد و برایش‏ فرهنگ و قاعده و دستور نوشت، از ترس تألیفات خود را به زبان عربی‏ نوشت، از ترس به بچه های خود زبان عربی می‏آموخت، از ترس مفاهیم‏ اسلامی را در دل ادبیات خود جای داد، از ترس دین قدیم خود را به دست‏ فراموشی سپرد، از ترس حکومت مورد علاقه خود را حمایت نکرد، از ترس‏ به کمک کیش و آیین محبوب خود بر نخاست.
خلاصه از نظر این مدعیان، در طول این چهارده قرن آنچه در تاریخ این‏ ملت رخ داده بی لیاقتی، نفاق و دورویی، ترس و جبن، بی اصالتی، پستی‏ و نامردمی بوده است، چیزی که وجود نداشته " تشخیص " و " انتخاب " و " ایمان " و " حقیقت خواهی " بوده است از این رو بزرگترین اهانتها از طرف این نابخردان به ملت شریف و نجیب ایران وارد می‏شود.
همه اینها تهمت به‏ ایران و ایرانی است، ایرانی هر چه کرده به تشخیص و انتخاب خود بوده‏ است، ایرانی لایق بوده نه بی لیاقت، راست و صریح بوده نه منافق و دروغگو، شجاع و دلیر بوده نه جبان و ترسو، حقیقت خواه بوده نه چشم به‏ حوادث زود گذر، اصیل بوده نه بی بن و بی ریشه . ایرانی در آینده نیز اصالت خویش را حفظ، و پیوند خویش را با اسلام روز به روز محکمتر خواهد کرد.

منبع: کتاب خدمات متقابل اسلام و ایران اثر شهید مطهری